Hoogbegaafd op het  stadsdeelhuis. Amsterdam Noord  Januari 2017

Deze ochtend ging ik naar het stadsdeelhuis, zoals dat tegenwoordig  genoemd wordt. Op het lelijkste gebouw van Noord waarvan de aanblik gelukkig door de bouwwoede binnenkort schuil zal gaan  achter  hoge torenflats, en dat de trieste aanblik heeft van een levenloze doodskist ,prijkt bovenop de Amsterdamse vlag (in rood zwarte kleuren en met  3 Andreaskruisen) . Het staat amper 200 meter vanaf mijn woning. Bij nadering worden de contouren van het toekomstige Noord-Zuid Metrostation al zichtbaar.  Op dat stadsdeelhuis kom ik niet graag:  het straalt een sfeer van doodse  ambtelijke ongezelligheid uit. En uit ervaring weet ik dat je daar sneller geholpen wordt als je je van te voren op de gemeente-site goed hebt laten informeren over wat je daar wilt vragen en dat had ik gedaan.

Ik moest er namelijk  heen omdat ik voor een paar dagen een auto had gehuurd en dan moet in de stad parkeergeld worden betaald waarvoor men een parkeerkaart nodig heeft welke men volgens de informatie op de internetsite van  de gemeente Amsterdam  bij het  stadsdeelhuis kan aanschaffen . Doe je dat  niet en heb je geen geldig parkeerbewijs dan zijn de verkeersboetes  voor clandestien parkeren vrij pittig.

Ik arriveerde  bij het gebouw om precies 10 uur,  trad door de draaideur het gebouw binnen en liep met mijn vraag naar een ambtenaar bij de informatiebalie. Maar  daar wist men van  niets. “Nee  een parkeerkaart ? Die hebben wij niet”.   “Nou”, antwoorde ik” op uw site staat anders wel dat het mogelijk is en de  kosten daarvoor zijn 7 euro 80 per dag”. “Oh hm, trekt u maar een volgnummer en u kunt naar de balie, loket blauw, voor nadere informatie”.

Ik trok  een volgnummer , liep de trap op naar de eerste verdieping,  zocht een plaatsje tussen de reeds aanwezige wachtenden , ging zitten en na ongeveer 25 minuten wachten was ik aan de beurt. Ik liep naar de balie en stelde aan de dienstdoende dame mijn "parkeer vraag". Tja maar de dame had er nooit van gehoord. ”Nee dat kon niet” zei zij. Maar nadat ik geduldig had verteld dat de mogelijkheid om een parkeerkaart te kopen toch echt volgens mij op de site van de gemeente te lezen is : ”kijkt u zelf maar’ suggereerde ik,  werd er achter de balie wat paniekerig gereageerd en gefluisterd met een collega. Na alweer  lang wachten was het antwoord ”O ja, ik zie het inderdaad staan”, en er werd nog een collega bijgehaald. Er werden nu een reeks vragen op mij afgevuurd die niemand voor mogelijk had gehouden zoals :”Bent u inwoner van Amsterdam”  “Bent u in bezit van een geldig rijbewijs”? “Gaat het om uw eigen auto”?, “Bent u de enige bestuurder” ? ”Bent  u inwoner van Amsterdam Noord” ? “Voor welke datum en welke dagen geldt het parkeren”? enzovoorts enzovoorts    Het was inmiddels al half 12 geweest.  “Volgens mij is voor het parkeren alleen het juiste kentekenbewijs relevant”,  probeerde ik nog  ietwat bedremmeld en geïmponeerd door deze ondervragings taktiek de  procedure te bespoedigen.

“U kunt alleen een dagkaart krijgen of een maandkaart” werd door de plichtsbewuste juffrouw wat zuinigjes gezegd.

“Nee, ik wil een kaart voor 2 dagen,voor vrijdag een zaterdag”. “Nee meneer die hebben wij niet”.      “Nou geeft u mij dan maar apart 1 dagkaart voor vrijdag en 1 voor zaterdag”.  “Ik moet even navragen of dat kan meneer” Het was inmiddels ruim  over twaalven.

“Geduld ..... geduld ..... het komt goed” zo praatte ik mijzelf moed in.” Niet boos worden”.  Nadat er een kwartier was verstreken en blijkbaar intensief ruggespraak was gehouden en ik mij langzamerhand een onbenul begon te voelen die iets stoms had gevraagd of eerder nog een staatsgevaarlijke spion , kwam de  dame terug met een verrassend antwoord : ”Ja meneer het kan, Maar het kost wel 7 euro 80  per dag”

“Juist dat zei ik  3 uur geleden al maar OKAY”.  Ik ontving  2 aparte  parkeerkaarten en  betaalde 15 euro 60. Inmiddels was het  over enen en verliet zuchtend  het stadsdeelhuis. Een kort moment waande ik mij hoogbegaafd.